Skip to main content

Het bijzondere verhaal van Joy

door Irene Geerts

Hoe is Joy in Enschede begonnen?

In 2010 hebben we de naam Joy bedacht voor activiteiten voor vrouwen in onze kerk, om hen te bemoedigen, te inspireren. Maar ook om lekker te ontspannen en elkaar te ontmoeten.

Samen met drie vrouwen organiseerden we tussen 2010 en 2015 allerlei activiteiten onder de naam Joy. Door drukte zijn we daarmee gestopt. Toch hield ik het verlangen om het organiseren van activiteiten weer op te pakken.

Al meerdere jaren bad ik zo af en toe eens of ik Joy wel of niet moest gaan opzetten. Er lagen plannetjes op papier, maar steeds voelde het niet goed, twijfelde ik of was ik toch te druk. Ik wachtte eigenlijk op het juiste moment. En er kwam geen bevestiging.

In 2021 heb ik een training van Yib Women gevolgd. Deze heette ‘Know-Grow-Go’. De training ging in op je kennis van de Bijbel, het toepassen ervan en je plek vinden in de maatschappij en jouw eigen omgeving. In de periode van de training GO dacht ik weer aan het opzetten van Joy. Daarom maakte ik een plan en zette een mail klaar in concepten voor onze kerkleiding, met daarin de vraag of ik Joy kon opstarten in onze kerk. En wellicht later buiten de kerk. Toch had ik niet het idee dat ik de mail moest sturen. Tegelijkertijd met die laatste Yib training was er in onze kerk een vastenweek. Daar deed ik half aan mee omdat ik nog borstvoeding gaf aan onze jongste dochter. 

In die vastenweek kwam het drie keer op mij af. De bevestiging om Joy weer op te starten. Omdat ik zoekend was, stond ik er natuurlijk ook voor open, en kon ik het zien. Toch was het bijzonder

Wat gebeurde er in de vastenweek

Op een avond waren we met een groepje van de kerk bij elkaar. We noemen dat een connectgroep. In dat groepje deelde ik mijn verlangen met een andere vrouw om Joy weer op te zetten. Samen hebben we daar toen voor gebeden.

In die week ontdekte ik een functie op mijn telefoon die ik nog niet kende. Daarin kreeg ik een foto onder ogen die ik jaren geleden had gemaakt. Het was een foto van een bladzijde uit mijn dagboekje waarop stond dat ik vrouwen en meiden mocht bemoedigen. Dat sprak mij destijds aan omdat het paste bij een verlangen dat ik had en nog steeds heb. Ik wil graag van betekenis zijn voor andere vrouwen. Dit sluit ook aan bij mijn doopteksten die ik ontving toen ik mij op mijn 15e liet dopen.

De foto van de bladzijde las ik opnieuw en ik was blij dat ik deze weer terugzag. Op zichzelf al mooi, maar het werd bijzonder door twee andere momenten die er nog aan kwamen.

In diezelfde week was ik met mijn schoonmoeder aan het Wordfeuten. Ik houd dat nooit zo lang vol omdat ik genoeg te doen heb met vier dochters in huis. Die week kwam er een mooi woord tevoorschijn, midden in de letters waar ik een woord mee moest gaan vormen. Een woord dat mijn aandacht trok: JOY. Dat vond ik opvallend. Toch waren deze twee dingen voor mij niet voldoende. Ik bad om meer bevestiging.

Meer bevestiging dan een foto en een woord

Op de laatste dag van de vastenweek ging ik naar een verjaardag. Toen de verjaardag bijna was afgelopen wilde ik naar huis gaan. Ik had mijn jas al aan toen één van de twee vrouwen die er nog waren mij vroeg hoe het op mijn werk was. Dus ik vertelde daarover. De andere vrouw vroeg: ‘Maar je werkt maar 2 dagen, kun je dan niet weer iets opzetten voor vrouwen?’ Ik had haar al ongeveer 2 jaar niet meer gesproken. Wel wist zij van mijn verlangen. Mijn eerste gedachte was: ’Uuhh, ik ben best een beetje druk met een halfjaaroude baby en nog drie jonge kinderen.’ En toen viel het kwartje. Want…

Ik had gebeden om een derde bevestiging dat ik Joy weer moest gaan opzetten. En nu krijg ik er een. Dus nu kon ik er niet meer omheen.

Ik had de bevestiging waar ik om vroeg.

Zo bijzonder hoe dit zo duidelijk op mijn pad kwam, en dat ik zeker wist dat ik ermee aan de slag kon gaan. ‘Yes, ik kreeg de bevestiging, ik ga het doen!’. Ik kon de mail versturen.

Maar toch…. de twijfel  sloeg toe…..

‘Het is toch niet handig, ik heb weinig energie, geen goede nachten etc. Vier meiden in huis, het huishouden, mijn werk, ander vrijwilligerswerk. Het past toch niet.’

Ik hield een sterk verlangen, maar er kwam ook onrust. Is het wel van God? Verzin ik dit niet zelf?

Opnieuw zat ik bij een trainingsavond van Yib Women

De training was net als alle andere avonden online. We luisterden eerst naar een praatje en daarna praatten we nog even door in kleine groepjes. Bij het praatje kwam de vraag om even stil te zijn en te vragen aan God of Hij iets wilde zeggen tegen je.

‘Ga springen.’ Daar dacht ik aan.

Tja. Dat verzon ik vast zelf. Maar goed, in de Bijbel wordt soms ook iets bijzonders gevraagd. Het kon vast geen kwaad. Ik wilde natuurlijk niet dat iemand mij zag. Dus ik liep naar het toilet en ging springen. Ik keek in de spiegel en dacht ‘Waar ben ik mee bezig, dit is raar.’ Toch was ik blij dat ik had gesprongen. Maar het sloeg nergens op, dacht ik nog steeds.

Na het praatje gingen we zoals altijd apart in groepjes in een online Zoomruimte. Dus ik deelde, met rode wangen, lachend, wat ik dacht en wat ik had gedaan. En toen zei de groepleidster iets moois.

‘Waarom vraag je niet aan God wat Hij ermee bedoelt?’.

Dat vond ik een goed idee. Toen ik even later in bed lag dacht ik nog even aan die vraag. Ik bad en vroeg aan God wat Hij ermee bedoelde. Geen reactie 🙂. Dus ik pakte mijn telefoon, opende LinkedIn, en zag daar een bericht van Omdenken:

‘Spring in het diepe, want het ondiepe doet zeer’.

Kippenvel als ik eraan terugdenk. Dat was voor mij de bevestiging. ‘Twijfel niet langer, ga het doen.’

En toen ben ik begonnen, in februari 2022. En… Ik ontving bevestigingen doordat veel vrouwen enthousiast reageerden. Het voelde echt als dat dit de tijd was om het te gaan starten. Hier in Enschede. Het is nu zelfs zo dat organisaties vragen of we hun events in het oosten willen organiseren, omdat ze daar nog weinig bekendheid hebben. Ik had dit niet alleen gekund. Aan God alle eer.

En Hij heeft de regie. Want op de eerste avond kwam er al gelijk iemand naar mij toe die zei ‘Ik wil wel meehelpen.’ En zij heeft precies de skills die ik niet heb. Hoe tof is dat! En ik ben super blij dat ik dit samen met Marije mag doen.

Het vraagt veel regelwerk. Gelukkig heb ik veel mensen om mij heen gehad die mij hielpen, en nog steeds helpen. Mijn man, moeder, mensen in de kerk, maar ook alle vrijwilligers die er zijn. Zonder hen had ik het niet waar kunnen maken.

En we willen doorgaan!

Er zijn meer vrouwen die willen gaan helpen met het organiseren van activiteiten voor vrouwen. De eerstvolgende activiteiten staan alweer op de agenda: kijk maar op de pagina Joy Events.

Ben je benieuwd wat de bezoekers van de Joy Events ervan vinden?

We hebben het ze begin 2024 gevraagd:

‘De activiteiten waar ik aan heb deelgenomen waren erg leuk en creatief. De sfeer was top! En leuk om anderen te ontmoeten/spreken met verschillende (geloofs)achtergronden!’ – Jolien

‘Ze waren stuk voor stuk zo goed verzorgd. Ze waren inspirerend en creatief.’ – anoniem

‘Fijn dat er speciaal iets voor vrouwen is, dat t gemêleerd is. Voor de wat jongere vrouwen en wat ouder. En de verschillende events serieus maar ook met een knipoog en ontspanning.’ – anoniem

‘Andere dames ontmoeten zowel dames die ik nog kende van “vroeger” en nieuwe dames. Samen zingen, luisteren en doorpraten over een onderwerp. Ontspanning.’ – anoniem

Kom je ook? Iedereen is van harte welkom 😉!